در گفت وگو با حسین علمی استاد قرآن کریم مطرح شد

 برای ترویج قرآن بهترین روش آموزش از دبستان است

گروه فرهنگی هنری-اگر استاد قرآن جامع باشد یعنی قاری، حافظ، مجری و اهل مفاهیم قرآن بوده، با ادبیات و شعر و قصه نیز آشنایی داشته باشد و بتواند خوب هم صحبت کند بیشتر می تواند بر قرآن آموزان تاثیر بگذارد.حسین علمی استاد برجسته و پیش کسوت مشهدی قرآن کریم در گفت وگو با خراسان با بیان این مطلب می افزاید: برای این که قرآن در سطح گسترده تری رواج پیدا کند باید در سطح عمومی کار کنیم و بهترین کار این است که آموزش های قرآن را از دبستان و پیش از آن شروع کنیم.او ایجاد جاذبه را از راه های صوتی، تصویری، دادن هدیه و ایجاد رقابت بین بچه ها توصیه می کند و می گوید: این جاذبه ها باید طوری باشند که کودک خودش به طرف قرآن بیاید.

علمی که به گفته خودش از سن ۵سالگی خواندن و نوشتن را با قرآن یاد گرفته است وقتی خبرنگار ما از او می خواهد درباره مسیری که در راه قرآن طی کرده، صحبت کند تنها می گوید: «نه کسی هستم، نه به جایی رسیده ام...» این استاد قرآن کریم که سابقه داوری را در مسابقات مختلف قرآن کریم دارد مشغول انجام پژوهش هایی در زمینه قرآن نیز می باشد.علمی در این مورد می گوید: تحقیقاتی در زمینه های مختلف قرآنی از جمله قرائت، حفظ و مفاهیم انجام داده ام که اواخر سال یا اوایل سال آینده به اتمام می رسد و چاپ می شود.این معلم قرآن کریم در خصوص روشی که برای تدریس قرآن داشته نیز می گوید: هر از گاهی یک دوره آموزش یک ساله قرآن کریم را با عنوان «میانبر» با حضور حدود ۱۵ نفر از بچه هایی که استعداد، صدا، اعتماد به نفس و قوه تقلید خوبی داشتند، کار می کردیم.علمی با اشاره به این موضوع که اگر کسی بخواهد تجوید، صوت و لحن قرآن را یاد بگیرد، سال ها طول می کشد می گوید: ما در این روش بچه ها را به جایی می رساندیم که دیگر دلشان نیاید قرآن را رها کنند.او ادامه می دهد: مثلا ۵دقیقه از صدای استاد عبدالباسط را به عنوان تمرین به بچه ها می دادیم و آن ها می رفتند در مدت یک هفته روی آن کار می کردند و در نهایت می توانستند ۲۰،۳۰ درصد آن را اجرا کنند. بعد از آن، کار می کردیم تا این میزان به حدود ۵۰،۶۰ درصد برسد. این جا بود که بچه ها را به جلسات قرآن مختلف می فرستادیم تا آن جا قرائت کنند و شنوندگان نیز آن ها را تشویق می کردند و این موضوع باعث می شد انگیزه ای در بچه ها ایجاد شود تا کار را ادامه دهند.علمی همچنین در پاسخ به سوال خبرنگار ما در مورد احساسی که از دیدن یکی از شاگردانش که قرآن را به زیبایی می خواند به او دست می دهد می گوید: واقعا این احساس قابل وصف نیست و یک حالت معنوی و متافیزیکی است. این حالت انسان را به طور واقعی از درون شاد می کند و خیلی وقت ها هنگام تنهایی وقتی به شاگردانم فکر می کنم این حالت به من دست می دهد.او در ادامه در خصوص تفاوت جلسات امروز قرآن کریم با جلساتی که در زمان جوانی اش بوده است می گوید: امروز شرایط خیلی بهتر است. نحوه قرآن خواندن جوانان با دوره ما متفاوت است. جوان های امروز تمام دستگاه ها را به راحتی می توانند یاد بگیرند در صورتی که ما باید به صورت قاچاقی حداکثر یک دستگاه را یاد می گرفتیم.علمی ادامه می دهد: این تفاوت به این دلیل است که به لطف خدا مملکت ما، مملکت قرآنی است و رهبر ما قرآنی است که این موضوع شوق خاصی را در جوانان ایجاد می کند.او می گوید: شما در هیچ کدام از کشورهایی که ادعای قرآنی بودن دارند، نمی بینید که رهبر آن کشور بنشیند و قاریان نوجوان و جوان تلاوت کنند و وی آن ها را تشویق کند و برایشان صحبت کند. ولی در کشور ما این موضوع وجود دارد و دلیل آن این است که رهبر ما رهبر قرآنی است.