قرار ما براي مصاحبه راس ساعت ۱۰ صبح در دفتر رياست بيمارستان قائم(عج) بود. طي تماس تلفني قبلي زمان و مکان مصاحبه را هماهنگ کرده بوديم. اما مسئله مهم تر از زمان و مکان، موضوع مصاحبه بود. ما به سراغ رئيس بيمارستان قائم(عج) نرفتيم که مسائل درماني، کمبودهاي بيمارستان، مشکلات بيماران و... را مطرح کنيم، بلکه هدف ما از اين گفت و گو، شنيدن حرف هاي يک قاري برجسته قرآن کريم و نفر منتخب همايش تجليل از خادمان، قاريان و مؤذنان قرآن کريم خراسان رضوي بود. البته گفت و  گوي ما با دکتر «جواد آخونديان»، رئيس بيمارستان قائم(عج) تنها به بحث درباره مباحث قرآني محدود نشد و اشارات دکتر در بخش هاي مختلف مصاحبه به مسائل مرتبط با حرفه پزشکي و قرآن حال و هواي ديگري به اين گفت و گو بخشيد.

 دکتر «جواد آخونديان» فوق تخصص اعصاب کودکان و رئيس بيمارستان قائم(عج) ، يکي از قاريان برجسته قرآن کريم استان خراسان رضوي است. او که تلاوت قرآن کريم را با حضور در جلسه هاي قرآن گوناگون فرا گرفته، موفق شده است در مسابقات گوناگون استاني و کشوري مقام هايي را کسب کند.

خراسان: فراگيري قرآن را از چه سني شروع کرديد و روند پيشرفتتان در عرصه هاي قرآني، تحصيل و پزشکي چگونه بود؟

*  من يادگيري قرآن را از حدود ۵ سالگي در محضر پدربزرگم که روحاني بود، شروع کردم. پس از آن هم در ۷ سالگي در کلاس هاي شهيد تدين شرکت کردم و اصول، عقايد، احکام و قرآن را فرا گرفتم. شهيد تدين براي آموزش قرآن به کودکان و نوجوانان بسيار تلاش مي کرد و من هر زماني که مي خواهم درباره قرآن صحبت کنم، خود را ملزم مي دانم از اين استاد بزرگوار يادي کنم. او صبح هاي جمعه با ميني بوسي که داشت به دنبال بچه ها مي آمد و آن ها را به مسجد مي برد و در کنار ارائه آموزش هاي قرآن، احکام و... براي بچه ها قصه هاي قرآني تعريف مي کرد. به خاطر دارم به نکته هايي اشاره مي کرد که هيچ پدر و مادري آن را براي بچه اش نمي گفت. پس از آن هم در مدرسه تلاوت قرآن را ادامه دادم، در جلسه هاي گوناگون شرکت کردم و در مسابقات نيز مقام هايي به دست آوردم. در زمينه تحصيل هم پس از گذراندن دوران دبيرستان وارد دانشگاه شدم و در نهايت در مقطع فوق تخصص رشته اعصاب کودکان دانش آموخته شدم. بعد از آن هم به طبابت، تحصيل در دانشگاه و... پرداختم.

خراسان: استادان قرآن شما چه کساني بودند؟

* من براي تلاوت قرآن کريم استاد خاصي نداشتم. ولي سعي مي کردم با شرکت در جلسه هاي گوناگون قرآن کريم ايرادهاي قرائتم را رفع کنم. در اين راه هم به توصيه هايي که هر فردي چه کوچک و چه بزرگ به من مي کرد، توجه مي کردم و در واقع هر کسي که به من قرآن ياد داده، استاد من است.

خراسان: ديدگاه شما نسبت به قرائت قرآن کريم چيست؟ آيا قرائت قرآن يک هدف است؟ 

* به نظر من براي اين که انسان بخواهد ورود به مباني قرآن داشته باشد، بايد بتواند در مرحله اول قرآن را به درستي بخواند. اگر هم با لحن خوش باشد هم براي خود خواننده و هم براي شنوندگان لذت بخش خواهد بود. بنابراين صداي خوب مي تواند در پذيرش محتواي صدا هم نقش به سزايي داشته باشد. ما در حال حاضر در زمينه تلاوت و حفظ قرآن کريم پيشرفت هاي خيلي خوبي داشته ايم. علاوه بر اين بايد عمل به قرآن هم داشته باشيم. اگر عامل به قرآن زياد باشد، خيلي از مشکلات حل مي شود. من فکر مي کنم خيلي از مشکلاتي که ما در حال حاضر با آن درگير هستيم، به دليل بي توجهي به همين اصولي است که همه به ظاهر آن را قبول داريم.

خراسان: تاثير قرآن در عرصه هاي گوناگون زندگي تان چگونه بود؟

* شايد ضرورت نداشته باشد برخي از نکته ها عنوان شود ولي بالاخره هميشه سعي کردم به ياد خدا باشم. خيلي از اوقات بيماراني را به من ارجاع مي دهند که مي بينم بيماري شان لاعلاج است. مي فهمم که کاري از دستم برنمي آيد، يا اين که هر کاري که مي توانم انجام مي دهم ولي ديگر بيش از اين چيزي ياد ندارم. يا حتي در کل دنيا نسبت به اين بيماري کار بيشتري نشده است. در اين شرايط است که انسان حداقل درک مي کند که کاره اي نيست. بعضي وقت ها مي گويم، «دوا نزد ماست، شفا نزد خداوند است»، اما واقعيت اين است که دوا هم نزد خداست. بايد بگويم همه چيز دست خداست. حالا گاهي هم ما نسخه اي مي نويسيم و بيمار خوب مي شود و ما را دعا مي کند، اين خوب است ولي نبايد باعث شود که ما به خود مغرور شويم بنابراين من هميشه خدا را شاکر و سپاس گزارم که قرآن مي خوانم. اميدوارم که بتوانم به آن عمل کنم.

خراسان: دکتر آخونديان منهاي قرآن چه مي شود؟ 

* (چند لحظه سکوت) منهاي قرآن...! اگر آدم قرآن را اصلا در نظر نگيرد، به يک موجود علمي صرف تبديل مي شود و در اين حالت اتصال به مبدأ ديگر مطرح نيست و اهداف انسان هم ممکن است تغيير کند. بنابراين دوست ندارم درباره اين موضوع صحبت کنم!

خراسان: ابتداي صحبت هايتان گفتيد که تلاوت قرآن دروازه اي براي ورود به مفاهيم و عمل به قرآن است. با توجه به اين امر رفتار يک قاري قرآن بايد چگونه باشد؟

* اين که ما انتساب داريم به قرآن و مي گوييم قاري يا حافظ قرآن هستيم باعث مي شود که خيلي از نکات را رعايت کنيم و شايد خيلي از رفتارهاي عادي را يک قاري نتواند انجام دهد، يا تاثيرگذاري بسياري از رفتارهاي ناشايست روي جامعه زماني که در يک قاري قرآن مشاهده شود، به مراتب بيشتر باشد. همين امر براي ما بس است که بگويند: «تو که قاري قرآن هستي چرا اين کار را مي کني؟ » 

خراسان: يکي از درس هايي را که از قرآن کريم براي کار در حرفه پزشکي گرفتيد، برايمان بگوييد.

* من هميشه معتقدم انسان بين «خوف» و «رجا» زندگي مي کند خوف از عقاب و اميد به الطاف پروردگار. ما خيلي وقت ها در حرفه پزشکي عاقبت افراد را نمي دانيم. اما مي گوييم که مثلا همين که عنوان شود فلاني ۴ سال ديگر بيشتر زنده نيست، اين موضوع اميد به زندگي را براي فرد از بين مي برد. اما از طرف ديگر هم خداوند متعال هيچ وقت عاقبت انسان ها را مشخص نکرده است. ممکن است ما هم لحظه اي ديگر نباشيم. به همين دليل من هيچ وقت به بيمارانم نمي گويم که شما به عنوان مثال چند سال ديگر زنده هستيد. وظايف و مشکلات را به آن ها مي گويم. اما نکته اي که از اين موضوع فهميدم اين است که ما بايد بدانيم همه چيز در کتاب ها نوشته نشده است و بسياري از نکات هم ممکن است تغيير کند. بارها شده است که من حدس زده ام بيماري يک سال ديگر بيشتر زنده نيست ولي بعد از ۲ سال همان بيمار به من مراجعه کرده است. بايد بدانيم که همه چيز با علم حل نمي شود و ما پزشک ها هم همه چيز را نمي دانيم.